Door Rene Arns

Hoe komt het toch dat zoveel mensen zo onzeker en angstig zijn? Het lijkt wel een epidemie en is volgens mij volksziekte nummer 1. De gevolgen zijn groot: Spanning, onzekerheid, angst, depressie en burnout. Ik ga proberen een antwoord te geven op die vraag en vooral wil ik laten zien dat de oorzaak een simpele maar o zo koppige denkfout is die correctie behoeft.
Wat mij iedere keer weer opvalt is dat bijna iedereen die ik in de praktijk tegen kom of elders, het idee heeft dat je beter je best moet doen. Of dat je gedachten hebt van: Had ik maar zus of zo, dan was het nu ….. en vul maar in wat er dan beter zou zijn.
Dat het dus beter kan dan je dat nu toe hebt gedaan of dat je teleurgesteld bent over jezelf. Dat je het idee hebt dat als je toen en toen een andere besluit had genomen en het anders had gedaan, je nu niet in de problemen zou zitten en de wereld er een stuk zonniger uit zou zien.

Kortom we (ver)oordelen onszelf continue en meestal is dat niet positief. Komt je dat bekend voor? Heb jij ook zo’n innerlijke criticus die je vaak voorhoudt dat je het niet goed of niet goed genoeg hebt gedaan? Dat er altijd iemand is die beter is dan jij of iets is dat beter is? Wat is het resultaat van dat vreemde idee? Frustratie, teleurstelling, een gevoel van falen en niet goed genoeg zijn? Bang dat je het nooit goed kan doen? Dat je nooit dat uit je zelf haalt dat er wel in zit of had gezeten? Allemaal gedachtes en ideeën over jezelf die je niet helpen en vooral onderuit halen. Dit soort overtuigingen maken dat je een zelfbeeld hebt dat je klein maakt en je voelt je een slachtoffer, underdog, een mislukking.

De grote denkfout

Ik heb goed nieuws voor je. Het is één denkfout waar we allemaal aan lijden, en ik vind dat dat maar eens afgelopen moet zijn! Het is namelijk absoluut en feitelijk niet waar dat je het beter kunt doen. Maar helaas zien de meesten dat niet zo en geloven ze wat ze geloven over zichzelf. Hoe gaan we dat stoppen? Ik heb gemerkt dat als ik de onderstaande feiten aan mensen uitleg, ze maar tot één conclusie kunnen komen: Dat wat ze geloofden inderdaad niet waar is en grote kolder. Dat helpt hen dan keer op keer om naar de werkelijke waarheid te gaan die ook voor hen geldt en dat is vaak een wereld van verschil. Zijn ze er dan? Nee dat niet, want de negatieve overtuiging die ze hadden is hardnekkig, maar als je de waarheid kent, is het een stuk makkelijker om die hardnekkige foute overtuiging los te laten.

Met twee vragen naar de waarheid ontdekken

Ik stel nu twee vragen en die gaan over de feiten. Ik vraag je dus niet naar je mening maar naar wat er feitelijk waar is.

De eerste vraag is: Is er ooit wel eens een dag geweest in je leven waarop je wakker werd en je voornam om NIET je best te doen? Denk daarbij vooral vanuit je egoïsme. Het gaat alleen over JOU. Je leidt JOUW leven, ieder voor zich. En wat je doet doe je omdat JIJ gelooft dat het goed is voor JOU. Iemand gaf eens als antwoord dat ze die dag ging roken, dat is dus niet je best doen want dat is slecht voor je. Ik hield haar voor dat dat een mening is en niet een feit. Wat was de reden dat ze ging roken? De reden was dat ze geloofde dat dat goed voor haar was, anders had ze het niet gedaan. En dat is de waarheid. Ze deed dus ook die dag haar best, toch? Geldt niet voor alles waartoe we besluiten en wat we aan acties ondernemen, we het alleen maar ondernemen omdat we op dat moment de overtuiging hebben dat dat het beste is wat we kunnen doen?
Dat leidt automatisch naar de tweede kernvraag.

Vraag twee: Heb jij ooit wel eens een besluit genomen waarvan je op dat moment NIET dacht dat het het beste was om te doen? Het antwoord is heel logisch maar vaak niet makkelijk te zien als de feitelijke waarheid. Neem je ooit wel eens een besluit of onderneem je een actie waarvan je OP DAT MOMENT niet denkt dat het het beste is om te doen?

Als dat waar is ga je het toch niet doen?

Dat je terugkijkend tot een andere mening komt en denkt dat het achteraf gezien niet handig was en verkeerd uitpakte, doet aan het feit niets af dat het OP DAT MOMENT wel het beste was wat je dacht dat je kon doen, anders had je het niet zo gedaan toch? Dus: Deed je OP DAT MOMENT je best of niet? Ja natuurlijk. En doe je dat dus niet altijd? Ja natuurlijk! Je doet altijd je best en wat jij denkt dat het beste is. Precies, je deed je best, en dat doe je dus iedere keer en iedere dag dat je iets besluit en actie neemt opnieuw. EN DAT IS NOG NOOIT ANDERS GEWEEST! Waar of niet? Wees eens eerlijk. Klopt toch?

1 plus 1 is …3!

Er zijn dan twee FEITELIJKE waarheden.

Feit 1: Je hebt je hele leven lang iedere dag weer je best gedaan.

Feit 2. Je hebt ieder besluit genomen wetende dat dat het beste is wat jij op dat moment kon doen, danwel dat dat het beste resultaat voor jou zou opleveren.

Als je die twee feitelijke waarheden optelt, is het dan mogelijk dat er op dit moment een betere versie van jou zou kunnen zijn?

Waar had jij het anders of beter kunnen doen dan je hebt gedaan? Dat is niet mogelijk aangezien je ALTIJD EN IMMER JE BESTE hébt gedaan. Simpel toch?

Stop met jezelf te bekritizeren!

Dus is het dan terecht om jezelf te veroordelen dat je het beter had moeten doen? Dat is dan toch de grootste onzin die er bestaat? Dat is een (achteraf) mening die niet waar is. Betekent dat, dat je ook al heb je nu geen fijn leven je maar niets moet ondernemen om daar verbetering in aan te brengen? Nee dat betekent dit niet. Natuurlijk neem je besluiten en acties, en dat zijn de beste besluiten en acties die JIJ kunt nemen. Wat er hoop ik nu wel anders is, is dat je het dan doet vanuit een andere gemoedstoestand, en dat leidt er waarschijnlijk toe dat je veel effectiever bent in wat je doet en wenst te bereiken.

Jij bent de beste versie van jou die er kán zijn!

Kun je inzien dat als je iets vanuit een grote frustratie en onvrede onderneemt, je besluit tot wat het beste is anders zal zijn dan als je in vrede bent met je zelf?

Als je weet dat je je beste zelf bent die er op dit moment kán zijn dan kijk je anders naar jezelf én de wereld. Je ziet niet alleen jezelf zo, maar kunt vervolgens ook de ander zien als de beste versie van hem of haar die er maar kan zijn. Want wat voor jou feitelijk waar is, is ook waar voor de ander. Je gaat anders oordelen over de man die bij de Appie de Daklozenkrant verkoopt. Want ook hij is de beste versie van zichzelf die er maar kan zijn, en ook hij doet iedere dag en elk moment weer zijn best. En dat geldt ook voor Trump, Rutte en Wilders enzovoort. Dat neiuwe perspectief maakt dat je je “problemen” of levenssituatie anders bekijkt en vooral anders ervaart. En dat veranderde perspectief zorgt voor andere gevoelens die weer leiden tot andere besluiten en acties.

Een simpele waarheid.

Is dit te simpel? De waarheid is gelukkig altijd simpel, ook al is het vaak niet zo makkelijk te accepteren of omarmen, maar daarom niet minder waar. Vertel eens, kun je hier iets mee? Of roept dit vragen danwel weerstand op? Ik nodig je uit van je hart geen moordkuil te maken en je reactie hieronder te delen. Wat ik vurig hoop is dat je dit aanzet om een moment stil te staan bij hoe je over jezelf denkt en wat ik hier aanbied daarin meeneemt. Hoe gaaf zou het zijn als je ogen ineens open gaan en je de waarheid over jou kunt zien en voelen? Dan is op slag je leven anders, en dat vind ik het mooiste geschenk dat ik me maar kan voorstellen en de enige reden waarom ik dit schrijf. Ik geef jou een giga schouderklop en ik stel je voor dat ook bij jezelf eens te doen! Goed gedaan en je mag er zijn zoals je bent!